CAPITULUM XXVI De eo quod Deus aliquando differat peccatorem propter poenitentiam, et exemplum de Ezechia.

MONACHUS: Non hoc dico; quia non credo quempiam posse terminum sibi a Deo constitutum extendere, sed mortem quandoque imminentem evadere. Quod si verum non esset, Ecclesia superflue pro infirmantibus oraret. Cum oratio sancta mortuos suscitet ad vitam, cur non, quod minus est, morituris obtineat sanitatem? Ezechiae poenitenti et flenti per Isaiam a Domino dicitur: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas; ecce ego adiiciam super dies tuos quindecim annos, Super quem locum Haymo sic dicit: Sciendum vero, quod sicut protoplasto quasi sub conditions datum est, ut immortalis esset, si divinae iussioni obediret, ita in praedestinatione Dei hi quoque anni dati sunt illi, si innocenter vivens minime superbiret. Qui vero propter superbiam subtracti sunt, propter humilitatem restituti sunt.
NOVICIUS: Vellem mihi ista, quia profunda sunt, ex scripturarum testimoniis apertius probari, quia nodus divinae praedestinationis multis via fuit erroris.
MONACHUS: Nodus divinae praedestinationis mihi prorsus insolubilis est. Quis enim novit sensum Domini, aut quis consiliarius eius fuit? Attamen quae superius posita sunt, scripturarum auctoritate roborantur. Sanctus Job de hominis mutabilitate loquens, dicit Deo: Constituisti terminos eius, qui praeteriri nom poterunt. Ecce in hoc loco habes, homini terminum vivendi a Deo constitutum, et quod idem terminus intransgressibilis sit. Quod vero eundem terminum quandoque quis male vivendo poterit praeanticipare, testis est Psalmista, qui dicit: Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos. Si non conceditur eis dies, quibus vivere poterant, si non peccarent, dimidiare, certum est, illos longe infra terminum constitutum deficere. Similiter boni bene vivendo quandoque merentur terminum suum praevenire, sicut de uno bono in omnium bonorum persona dicitur: Raptus est, ne malitia mutaret intellectum illius, et ne fictio deciperet animam illius . Desinant ergo homines stulti stulta dicere, stulta credere, quia hodie pauci sunt Principes, pauci nobiles, qui dies impleant et ad aetatem senilem perveniant. Quare hoc? Nimirum quia pauperes depraedantur, et pauperum lacrimis ante tempus suffocantur. Visne audire exemplum de quodam tyranno, qui quia dies suos curtare peccando non credidit, liberius peccavit?
NOVICIUS: Volo et desidero.