(Fr.) Dans l’archevêché de Trêves, un prêtre passait son temps dans une taverne, quand une grosse tempête éclata. Le prêtre se dépêcha vers l’église avec le sonneur. Quand ils se mirent à sonner les cloches, une forte rafale les jeta par terre. La foudre frappa le prêtre et le tua, le sonneur en rechapa. On trouva le corps du prêtre intact, seules les parties génitales furent brûlées, parce que le prêtre avait été fornicateur. Entre-temps, le sonneur vit des démons insulter l’église, mais les saints dont les reliques y étaient se levèrent et mirent les démons en fuite.

CAPITULUM XXIX De sacerdote in Elyzacia fulminato.

Est villa in Episcopatu Treverensi, Elyzacia vocata, in qua anno praeterito quarta feria ante Nativitatem sancti Johannis contigit, hoc grande ac terribile miraculum. Sacerdos loci Henricus nomine dum sederet in taberna, facta est intemperies aeris maxima. Quo festinante cum campanario suo in ecclesiam, cum campanas pulsarent, crevit tempestas, et nebula, et inenarrabilis strepitus aeris in ecclesia. Veniensque repente ictus turbinis, prostravit utrumque, clericum scilicet et campanarium, ita quod campanarius sub clerico iacebat. Campanarius vero in nullo laesus est, clerico extincto. Cuius genitalia exusta sunt, reliquo corpore intacto. Quae filius eius accurrens, calcando extinxit, et avulsit. Ex quo patet fornicatorem illum fuisse. Vestimenta vero eius ita sunt lacerata, ut nulla particula cohaereret solidae parti, nec solida essent, excepta illa particula in qua dependere solebat manipulus in sinistro brachio. Sed et stivalia sua quae nova erant, ita sunt dilacerata, ac si fuscinulis dissipata essent. Soleae vero sic sunt factae, ac si in aqua fervida fuissent decoctae. Campanarius autem in maximo timore ac stupore iacens, vidit daemones insultum facientes in ecclesia; sed et capsula quae erat post altare, prosiliit super altare, et apertura facta est in ea, quae adhuc ita remanet. Sancti vero quorum reliquiae ibi sunt, egressi fortiter resistebant daemonibus, et factum est inter sanctos et daemones vehementissimum certamen. Tandem devicti daemones, cum corpus asportare non possent, partem tecti secum abstraxerunt. Refert idem campanarius quod corpus sacerdotis usque ad tectum turris, sub qua scilicet pulsantes steterant, et sub qua prostrati iacebant, violentia daemonum aliquotiens sit raptum, sed beneficio sanctorum relapsum. Aiunt clericum eundem tunc de novo acquisisse coronam coreizando, quam quasi victor iuxta domum suspendit, ut ibi stulti homines luderent, ducerentque choreas.
NOVICIUS: Sicut in hoc sacerdote considero, in dilaceratione vestium atque calciamentorum Deus punivit superbiam; sicut in exustione genitalium, luxuriam.
MONACHUS: Bene sentis; quia saepe poena respondit culpae. Hoc etiam te scire volo, et probare exemplo, quod sicut Deus ut dictum est malos per fulmina atque tonitrua de coelo punit, ita per eadem aliquando bonis succurrit.