Passio Christi benedicta multa bona inducit in nobis.

Primo est infirmitatum curativa.

Legitur in Hystoriis Antiquis quod dum Alexander intima Indie penetraret, punctus a quodam serpente inflari cepit. Et tunc quidam peritissimus sapiens misit sibi ramum in quo erant tres virgule, et in qualibet virgula erant quatuor folia et in medio foliorum fructus: et precepit ut si continue sederet, dormiret, jaceret super illa folia et comederet de fructu ibi contento, sine defectu reciperet sanitatem. Quod preceptum medici diligenter observans plenarie est curatus.

Loquendo spiritualiter iste Alexander est homo qui penetrans et affectans equalitatem sapientie, sed per venenum superbie serpentis, id est demonis, est inflatus. Et ideo Deus pater misit ramum id est Filium Dei Benedictum in quo fuerunt tres substancie: divinitas, corpus et anima, et ab istis egressa fuerunt duodecim folia mirabilis pietatis, id est . XII. verba circa Passionem prolata. Primum fuit pie exhortationis "Vigilate et orate!” Secundum pie orationis: "Pater si fieri potest et cetera. ", ut nos a preteritis malis veniam a presentibus tutelam, a futuris cautelam patraret. Tercium fuit pie oblationis: "Ego sum. Si me queritis sinite hos abire. ” Quartum fuit pie reprehensionis: "Amice ad quid venisti?” Quintum pie responsionis: "Ego palam locutus sum mundo et cetera. ” Sextum fuit interpellationis quando flagellis cesus, spinis coronatus, clavis constrictus, patibulo affixus, obprobriis saturatus, omnium dolorum immemor ait: "Pater, ignosce illis. ”

Hec Bernardus.

Septimum fuit fidelis associationis quando qui usque ad singultum ipsius anime semper in peccatis fuit, et in ipsa hora expirationis latro pro suis sceleribus crucifixus maliciam suam confessus et culpam, misericordiam invenit. Unde dictum est ei: "Hodie mecum eris in Paradiso. ” Octavum est pie commissionis: "Mulier ecce filius tuus, ecce mater tua et cetera. ” CO Domina misericordissima quot fontes dicam lacrimarum erupisse, quot gemitus, quot singultus de dulcissimo pectore et corde tuo et de pudicissimis oculis tuis, cum attenderes unigenitum tuum innocentem ligari, flagellari, mactari et in cruce sine culpa extendi et carnem de carne tua ab impiis crudeliter lacerari, cum servum pro filio, discipulum pro magistro reciperes. C

Hec Anselmus.

Nonum fuit verbum compassionis: insultant Judei, spinis coronant, sputis dehonestant, flagellis cedunt, obprobriis afficiunt, ligno suspendunt, lancea confodiunt, postremo sepeliunt, et sic relicta est Dei veritas non paternitas et radius solis unicus dicendo: "Deus meus ut quid me dereliquisti?” clamat caput membris.

Hec Augustinus.

Decimum fuit verbum ferventis dilectionis: "sitio!” Undecimum fuit consummate perfectionis: "Consummatum est. ” Duodecimum ultime fuit commendationis: "In manus tuas, Domine, commendo spiritum meum et cetera.”

In istis ergo foliis stat meritum Passionis Christi; et ideo si de isto fructu mentem saciaveris et in his foliis immoratus fueris, necesse est ut tam imperfecta infirmitas expellatur a te. "