Caesarius Heisterbacensis, Dialogus Miraculorum

DISTINCTIO QUINTA. DE DAEMONIBUS

CAPITULUM LI De monacho a labore caulium recedente, et a diabolo per speciem mulieris mox tentato.

Stabat aliquando conventus de Hemmenrode in horto, plantaria caulium terrae infigens. Stabat et monachus unus cum ceteris, Thomas nomine, cui talis coepit cogitatio suboriri: Si modo esses in domo patris tui, ancilla tua non dignaretur tam vilissimum2400 opus facere. Exivit ergo de medio fratrum cum indignatione, illuc eum ducente spiritu2401 superbiae, ubi fortius eum posset impugnare. Cum ergo in silva solus esset, tentator affuit, et quem2402 prius sola cogitatione pulsaverat, nunc aperta impugnatione et visibiliter aggreditur. In specie namque mulieris apparens, coepit alloqui eum. Ad ille digitum superponens ori suo, signavit sibi non licere loqui2403. Sed mendaciorum omnium caput et pater, ilico per mulierem illam phantasticam, quam effigiaverat ad deceptionem2404, respondit: Quid hoc sit, inquit2405, nescio. Ego venio de conventu, et Prior dedit mihi licentiam ut loquerer tecum. Credidit ille, et locutus est. Tunc illa asseruit, parentes ipsius misisse pro eo, et oportere eum Treverim ire secum ad emendum equum, et sic transire in terram suam. Praecedendo igitur misera, miserum ducebat, ipsa quidem frutectorum omnium condensa sine impedimento transiens, ille vero cum magna difficultate sequebatur. Tandem asperitate itineris et laboris turbatus, in nomine, inquit, Patris, quomodo sic imus? Quo dicto, maligna illa mulier citius2406 evanuit. Et cum coeli esset serenitas, magna eadem hora circa eum facta est tempestas et pluvia, ipsumque madefactum exterius, interius confusum remisit ad conventum. Confessus est postea2407, quia quamdiu cum muliere illa deambulabat, maximam carnis titillationem habuerit2408.
NOVICIUS: Puto quod fuerit spiritus fornicationis.
MONACHUS: Juste moveris. Saepe enim peccatum peccato punitur, et per lapsum carnis superbia mentis in multis2409 humiliatur. Inde habes exempla plurima in Vitaspatrum.
NOVICIUS: Potest diabolus laedere aliquem2410 prout vult?
MONACHUS: Nequaquam sine Dei permissione, et hoc in corpore, sicut Job. Nunquam vero in anima hominem laedere potest, id est, ut eum peccare cogat, nisi mente consentiat.

Notes:
  • 2400 B tam vile.
  • 2401 A deducente spiritu, D ducebat spiritus.
  • 2402 ACDP qui.
  • 2403 C significavit non licere sibi loqui, ADP significavit non licere loqui sibi.
  • 2404 B decipiendum.
  • 2405 CD nescio, inquit.
  • 2406 C citius maligna illa mulier, B citius illa maligna mulier.
  • 2407 AP postea est.
  • 2408 ACDP habuerat.
  • 2409 B in illis.
  • 2410 BC aliquem laedere.
Indexed exemplum: TE018600
This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 Ce travail réalisé sous la direction de J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu et Pascal Collomb est mis à disposition sous licence ETALAB Licence Ouverte 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0
Powered byPropulsé parPowered byPowered byPropulsado para