Caesarius Heisterbacensis, Libri VIII miraculorum

INCIPIT SECUNDUS LIBER.

De Iohanne monacho, qui cecus effectus est, cum temptatus crucifixum cederet.

In Lilich366, quae est domus ordinis Cysterciensis, sicut retulit michi abbas eiusdem monasterii, monachus quidam fuit Iohannes nomine, nominis sui sacramentum minime custodiens in re; Iohannes enim interpretatur 'gratia Dei' siue 'in quo est gratia'367. Igitur stultus ille, interpretationis huius immemor, non solum gratiam ad humilitatis custodiam sibi datam neglexit, sed in ipsius gratie auctorem grauiter excessit. Adeo enim claudus erat, ut ad sacros ordines abbas illum promouere timeret. Tempore quodam, cum plures ex fratribus ad ordines mitterentur, ipse grauissime temptatus per triduum comedere noluit Deoque iratus, aliis comedentibus, ipse de refectorio exiens et oratorium solus ingrediens, ymaginem crucifixi de altari tulit et uirga cecidit. Cuius stultitie atque uesanie pius Dominus parcens, non se percutientem occidit, sed cecitate corporis flagellauit, quatinus per cecitatem exteriorem hominem stultum reuocaret ad penitentiam. Multo postea tempore uixit et, male se egisse recognoscens, commissam culpam defleuit.

Notes:
  • 366 Meister S. 114 las und deutete den Ortsnamen irrtümlich als' Vilich' bei Beuel gegenüber Bonn. Aber dort gab es wohl das bekannte Nonnenkloster, dann Kanonissenstift (vgl. u. a. G. H. Chr. Maassen bei K. Th. Dumont, Geschichte der Pfarreien der Erzdiöcese Köln 28 [Dekanat Königswinter], 1890, S. 122ff.; Levison, Westdeutsche Zeitschrift 27, 1908, S. 506 f.; H. Riefenstahl, Zur Geschichte der drei Damenstifte Vilich, Schwarz-Rheindorf und Dietkirchen, Diss. Bonn 1917), aber Vilich hatte nie ein Kloster von Cisterciensermönchen, wie es hier vorausgesetzt wird; auch lautet der Name bei Caesarius (oben S. 55,10. 86,6) Wie damals auch sonst Vileke. Aber Lilich weiß ich nicht zu deuten. Vielleicht ist die Namensform in der Überlieferung verderbt. Ich möchte dabei weniger an das 1206 bezogene Kloster Lilienfeld in Niederösterreich denken (u. a. 'Li1igenveld') als an das 1136 gegründete Sittich bei Weichselburg in Krain im Sprengel von Aquileja (vgl. Janauschek, Orig. Cisterc. S. 42), dessen Name ('Sitich' z. B. bei Johann von Victring ed. F. Schneider I, S. 82, 2. 207,8) mir von allen Cistercienserklöstern den überlieferten Formen auch nach dem Schriftbild am nächsten zu kommen scheint. Abt von Sittich war 1181—1226 Pernold oder Pero nach A. Dimitz, Geschichte Krains I, Laibach 1874, S. 165.
  • 367 Hieronymus, Liber interpret. Hebraic. nominum ed. de Lagarde, Onomastica sacra I, S. 69,16: 'Iohannes in quo est gratia uel Domini gratia'; S. 76,19: 'Iohannes Domini gratia siue cui donatum est”.
This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 Ce travail réalisé sous la direction de J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu et Pascal Collomb est mis à disposition sous licence ETALAB Licence Ouverte 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0 This work directed by J. Berlioz, M. A. Polo de Beaulieu, and Pascal Collomb is licenced for use under ETALAB Open License 2.0
Powered byPropulsé parPowered byPowered byPropulsado para