Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi

Feria secunda pontificis corpus Coloniam deducitur et ad gradus ecclesie Sancte Dei Genitricis cum merore tocius ciuitatis suscipitur. Quantus illic tunc^a657 fuerit gemitus, dolor et planctus clericorum, clamor et ululatus ministerialium, plebis diuersi sexus et etatis uociferacio pastoris sui mortem deplorancium, probitatis eius insignia replicancium et Friderico mille mortes imprecancium, nullius uox dicere, nullius stilus describere sufficit. Preferebatur feretro camisia martiris sanguine purpurata, que ad compassionem^a658 mouit uniuersos. Nec mirum si Colonia tanto pastore uiduata planxit, quia ille erat maxima columpna ecclesie^a659 , honor cleri, inter proceres regni famosissimus, patrie pater et, ut breuiter dicam, speciale decus sui temporis. Tam fidelis erat ecclesie sibi commisse ut tempore quodam uni ministerialium suorum diceret: “Non tu tam sollicitus es quomodo liberos tuos, quos unice diligis, heredites, quomodo ego sollicitor^a660 hereditare beatum Petrum et ecclesiam eius.” Rei publice tam utilis fuit, ut neque corpori neque expensis parceret, dummodo multis prodesset. Deportatur corpus martiris per ecclesiam Beate Uirginis^{a661 a662} cum lacrimis multis, cum crucibus et thuribulis, in domum Beati Petri ibique deponitur; cui multa beneficia per multos dies tam^a663 in missis quam in psalmis more christiano inpenduntur. Diu enim stabat in eadem ecclesia^a664 intumulatum^a665 corpus, eo quod per futurum antistitem priores et ministeriales curie regie illud presentare cogitassent et de occisoribus eius conqueri; sicuti^a666 factum est. Nam propter hoc ipsum^a667 corpus sacrum decoquentes et a carnibus ossa separantes ^a668 , in^a669 turri antiqua et dissoluta, que est in fronte ecclesie contra meridiem, carnes sepelierunt, ossa uero in scrinio sunt reposita. Et sicut testantur qui aderant, ita martiris caluaria gladiis cedencium confracta fuerat^a670 et comminuta ut, de caldario corpore extracto, particulatim uix posset coniungi. Cum tristis rumor occisi pontificis ecclesiam perturbasset, dux Walerammus^a671 dolorem super dolorem eius addens, tercia die occisionis, antequam corpus eius uenisset Coloniam, congregata milicia copiosa et multitudine^a672 rusticorum, castrum Ualanciam^a673 , quod beatus uir ad munimentum terre^a674 non procul a castro Rodensi^a675 cum maximis sumptibus edificauerat^a676 , absens obsedit et post paucos dies cum magno suorum tripudio deiecit. Nam propter episcopi interitum repentinum et Walerammi aduentum improuisum, qui in castro erant, eo quod copia uictualium, armorum et defensorum eis deessent, hostibus illud^a677 reddiderunt. Walerammus autem^a678 , ut a facto excusare se ^a679 posset, sicut et fecit, personaliter adesse noluit, sed fratrem suum Gerardum^a680 cum filio Walerammo ad destructionem castri direxit. Ad confusionem suam illud exstructum dicebat. Gerardus uero, qui in destructione castri plurimum feruebat, eodem die quo sollempne tricenarium castri constructoris agebatur, Colonie ipse^a681 uita^a682 defunctus ^a683 per mortem in^a684 Wasinberg^a685 sepelitur. Quem post quinque menses frater suus dux Walerammus secutus, eandem uiam uniuerse carnis ingressus est. Post cuius -[f° 659]- mortem duo filii eius, Walerammus iunior et comes Henricus, graui admodum infirmitate correpti, satis uexati sunt, nec adhuc plene conualuerunt. Causam uero mortis illorum^a686 siue infirmitatis istorum Deus nouit.