Tercio est infirmitatis compassiva.

Legitur in Gestis Karoli Magni quod tempore regis Pepini, comes Avernie et unus miles iverunt romam et in viafirmantes societatem, non solum inter se dilectionem habuerunt sed filii eorum tanquam fratres fuerunt. Baptisati vero a papa, filio comitis imposuit nomen Amelius et filium militis vocavit Amicum, et dans eis duos cyphos omnino similes ad propria, firmata amicicia, redierunt. Et mortuo patre Amici, cives illius patrie eum de tota hereditate paterna turpiter ejecerunt . Quod ille attendens accepta uxore sua in via accessit ad Amelium ut eum juvaret. Quia vero Amelius audiverat mortem patris Amici per aliam viam accesserat ad consolandum eum; et sic ambo errantes in via per biennum se mutuo quesiverunt. Et quia prout plurimum in famosis civitatibus stant probi milites ambo iverunt Parisius, sed Amelius precedens dedit tunicam stanti in porta cuidam pauperi, ut posset reperire suum socium Amicum, qui in vesperis civitatem ingrediens et pauperem interrogans de Amilio, quia ambo erant omnino similes, pauper credidit eum derisorie loqui. Cum autem agnovisset quod Amelius esset in civitate, ambo posuerunt se in servicio regis eo invento. Quia vero rex habebat unam filiam pulcerrimam quam amabat Amelius, Amicus vero volens ire ad visitandum uxorem et ad ordinandum familiam dixit Amelio ut non confideret in Andericho milite, non corrupto amore diligeret filiam regis. Eo autem recedente totum oppositum fecit Amelius; quia et cognovit carnaliter regis filiam, et hoc notificavit illi militi. Tunc Anderichus miles accusavit Amilium coram rege. Et statuto duello ad purgandum crimen, interim venit amicus suus recuperata tota terra sua et adducta juxta Parisius sua uxore, et audito facto ab Amelio ad mortem turbatus pre dolore flere cepit; et mutatis indumentis misit Amelium ad domum suam clam, et ipse ac si esset Amelius ingessit se ad servicium. Venit statuta dies duelli, armantur ambo et jurat quod ipse non violaverit regis filiam, sed Anderichus asserit oppositum; et facto bello Anderichus victus est et mortuus. Quia vero rex promiserat quod vincenti daret filiam suam, dedit eam Amico et mittens pro Amelio vestibus mutatis propriis indumentis. Amelius eam accepit uxorem. Amicus vero ad domum rediens cognovit per verba uxoris quod Amelius jacens cum ea ponebat ensem inter ipsum et eam ne frangeret fidem Amico. Tandem Amicus leprosus efficitur et ab uxore et servis extra suam hereditatem expellitur; qui pre dolore, accepto cypho sibi dato a papa, ad civitatem Amelii accessit, et ducens cabellas coram pallacio, praecepit Amelius dari illi leproso panem et vinum. Sed nuncius videns cyphum omnino similem cypho domini, stupore commotus, retulit hoc Amelio. Qui surgens et statim eum cognoscens osculendo et flendo introduxit ad cameram suam. Quia vero angelus Domini praeceperat in somnis ut in sanguine filiorum suorum Amicum lavaret, ille mane consurgens, acceptis filiis cum maximis lacrimis interfecit et paravit balneum. Quo lavato et asperso , dixit Amelius: “ Domine Jhesu Christe qui precepisti hominibus fidem servare, et leprosos tuo verbo sanasti, sana hunc cujus amore sanguinem fudi filiorum meorum. ” Qui sanatus et mundatus indutus est optimis indumentis. Quem agnoscens filia regis ex verbis Amelii osculans et ampletens paravit letissimum festum. Existens in convivio precepit ut portarentur filii ad majorem leticiam Amici, sed Amilius prohibebat. Cum ergo victus precibus uxoris cameram ingrederetur, ut fleret super filios, vidit eos multum consolari simul et gaudens presentavit Amico et uxori narrans miraculum factum, et in signum hujus cicatrices ad modum fili rubei in collis eorum apparuerunt. Accepta ergo pecunia ab Amelio rediens ad propria, tandem rebelles sibi subjecit et processu temporis cum defuncti essent ambo, subito in eodem sepulcro sunt inventi.

Amico add. Cpro add. Cparvorum Aamplexans A CAmicus add. AAmici om. A eos in lecto vivos Aacceptis ergo dentritis AAmicus et Amelius A C.