(Fr.) Un moine de Heisterbach prie pour que son jeune frère entre en religion malgré son jeune âge. Ses prières sont exaucées : l'abbé admet l'enfant avant l'âge requis. La nuit où il prend l'habit, la Vierge apparaît à un des prêtres du monastère, tenant dans les bras un bel enfant qu'elle dit d'être le fils de ce moine-là.

CAPITULUM XX De conversione cuiusdam, qui alteri ante ostium portae nocte apparuit in specie infantis.

MONACHUS: In domo nostra quidam monachus est, qui ad ordinem veniens, germanum suum quem unicum habuit, adhuc conversioni propter aetatem minus habilem, in saeculo reliquit. Timens eum saeculi impedimentis irretiri, eiusque per hoc conversionem impediri, quotidie Dominum oravit, maxime tamen beatam eius genitricem, ut illius suis precibus accelerare dignaretur conversionem, cuius in saeculo periculosam esse consideravit habitationem: noverat pueros a suo proposito facile posse averti. Attendens pius Dominus pium monachi circa germanum studium, cordi Abbatis immisit, ut puerum susciperet, quem infra annos sine officii sui periculo suscipere non potuit. Ea nocte qua habitum induit, quidam ex sacerdotibus huiusmodi visionem de illo vidit. Videbatur ei quod matrona pulcherrima ante ostium monasterii staret, et puerum pulchrum in brachiis teneret. A quo interrogata, cuius esset puer ille, respondit: Filius illius monachi est, fratrem eius nomine designans, simul et nomen novicii intrantis exprimens. Et sicut ipse intellexit, qui hanc visionem vidit, ipsa matrona pulcherrima beata Dei genitrix fuit. Secundum Apostolum: Qui alium verbo vel exemplo ad bene vivendum informat, hunc profecto tanquam proprium filium Christo generat. Quod autem eundem novicium venerabilis virgo Maria ad ostium monasterii, quasi mater filium, dignata est praesentare, dedit patenter intelligere, eius conversionem praedictum monachum suis orationibus per eius magna merita obtinuisse.
NOVICIUS: Satis ex his cognosco virtutem orationis; superest ut cognoscam et virtutem, quae est in exemplo religionis.
MONACHUS: Hoc scias, quia multi quotidie sine exhortatione sermonis, nullis specialibus adiuti orationibus, per sola exempla religionis ad ordinem trahuntur, et per quaedam signa devotionis, disciplinae vel sanctitatis, quae vident, convertuntur.