Dialogus miraculorum [Strange, 1851]: II, 10

StatusÉtatZustandStatoEstatus:

IdentifierIdentifiantIdentifikationsnummerIdentificatoreIdentificador:

TE017889

How to citeComment citerZitierweise fürCome citareCómo citar:

ExemplumExemplumExemplumExemplumExemplum

CollectionRecueilSammlungRaccoltaColección:

Dialogus miraculorum [Strange, 1851] (TC0142)

AuthorAuteurVerfasserAutoreAutor:

Caesarius Heisterbacensis

Exemplum contextContexte de l'exemplumUmgebung des ExemplumContesto dell'exemplumContexto del exemplum:

De contritione

SummaryRésuméZusammenfassungSommarioResumen:

(Fr.) Un étudiant parisien qui ne réussissait pas à dire ses péchés en confession, les écrit sur une charte, sur le conseil du prieur de Saint-Victor. Cette liste des péchés est miraculeusement effacée.

SourcesSourcesQuellenFontiFuentes:

Orale (?): « a viris religiosis et literatis, ut sunt Abbates et Scholastici [...] veraciter intellexi ».

CommentaryCommentaireKommentarCommentoComentario:

Abbaye Saint-Victor, fondée en 1100 par Guillaume de Champeaux.

KeywordsMots-clésStichwörterParole chiavePalabras claves:

Original textTexte originalOriginaltextTesto originaleTexto original

CAPITULUM X De scholari Parisiensi, qui ob nimiam contritionem confiteri non potuit, cuius peccata in schedula seripta divinitus sunt deleta.

MONACHUS: Annus modo vicesimus est secundus, plus minus, eo tempore quo ad ordinem veni, qui fuit ab incarnatione Domini millesimus ducentesimus uno minus, in quo tale quid a viris religiosis et literatis, ut sunt Abbates et Scholastici, Parisiis contigisse veraciter intellexi. Erat ibi iuvenis quidam in studio, qui suggerente humani generis inimico, talia quaedam peccata commiserat, quae obstante erubescentia nulli hominum confiteri potuit. Cogitans tamen quae malis praeparata sunt tormenta gehennae, et quae bonis abscondita sunt gaudia perennis vitae, timens etiam quotidie iudicium Dei super se, intus torquebatur morsu conscientiae, et foris tabescebat in corpore. Quid plura? Tandem miserante Deo, in adolescente timor ille servilis verecundiam vicit, qui sicut seta filum, caritatem inducere consuevit. Veniens ad sanctum Victorem, Priorem vocavit, et quia confitendi gratia venisset indicavit. Ille paratus ad tale officitum, sicut omnes sunt fratres eiusdem monasterii, statim venit, in loto ad hoc deputato sedit, praemissaque exhortatione iuvenem confiteri volentem exspectavit. Mira res. Tantam hora eadem pius Dominus, cuius natura bonitas est, cuius voluntas potestas est, cuius opus misericordia est, cordi eius contulit contritionem, ut quotiens confessionem inciperet, totiens singultibus intercepta vox deficeret. In oculis lacrimae, suspiria in pectore, singultus erant in gutture. Haec ut vidit Prior, dicebat scholari: Vade scribe peccata tua in schedula, et defer ad me. Placuit consilium iuveni, abiit, scripsit, die altera rediit, et si confiteri posset iterum tentans, ut prius defecit. Et cum nil proficeret, schedulam Priori porrexit. Legit Prior et obstupuit, dixitque iuveni: Non sufficio tibi solus dare consilium. Vis ut ostendam Abbati? Et licentiavit ei. Venit Prior ad Abbatem, et porrexit schedulam legendam, rem ei per ordinem exponens. Quid deinde gestum sit, audiant peccatores et consolentur, desperati et recreentur. Mox enim ut Abbas chartulam ad legendum aperuit, totam eius continentiam deletam invenit. Impletumque est in eo, quod Dominus per Isaiam dicit: Delevi ut nubem iniquitatem tuam, et ut nebulam peccata tua. Et ait Abbas Priori: Quid legam in schedula ista? Nihil in ea scriptum est. Haec ut Prior audivit, schedulam simul cum Abbate respexit, dixitque ad ilium: Sciat pro certo paternitas vestra, supradictum iuvenem in hac schedula scripsisse peccata sua, et cum a me fuissent lecta, vobis etiam donavi legenda. Sed, ut video, misericors Deus, qui maximam iuvenis contritionem attendit, culpam iam sufficienter punitam iuste delevit. Deletio siquidem totius scripti, abolitionem signat totius delicti. Et vocantes scholarem ostenderunt schedulam, dicentes, eius peccata divinitus esse deleta. Quam cum perspexisset et ex signis bene cognovisset, in tantum cor eius ex magnitudine gaudii est dilatatum, in quantum prius ex magnitudine tristitiae fuerat angustiatum. Et nullam ei iniungentes satisfactionem, monuerunt, quatenus Deo de perceptis beneficiis gratias ageret, atque de cetero cautius viveret. Ecce iuvenis iste, ut satis videtur, ante ruinam imperfectus fuit, cecidit, et perfectus surrexit.
NOVICIUS: In quo fuit perfectus?
MONACHUS: In caritate.
NOVICIUS: Quae est perfectio caritatis?
MONACHUS: Quando mens non est sibi conscia alicuius peccati mortalis sive venialis, libera non solum a culpa, sed etiam a poena. Et put, si saepedictus clericus decessisset in tali statu, minime sensisset poenam purgatoriam, quia perfecta caritas consumit plumbum et stipulam, culpam et poenam. Haec est opinio multorum. Alii dicunt etiam virus perfectissimos secum trahere fenum et stipulam.
NOVICIUS: Miror quare non fuerint peccata eius deleta, antequam Priori essent ostensa.
MONACHUS: Ne superflua videretur confessio, sine cuius desiderio nulla fit remissio. Ipsa etiam confessio propter erubescentiam maxima pars est satisfactionis. Nam in primo contritionis puncto dimissa fuerat ei culpa, deinde contritione inardescente et confessione accedente deleta est poena.
NOVICIUS: Non minus miror contritionem huius hominis, quam Mariae, cui tantum lacrimanti et nil dicenti voce Salvatoris dictum est: Dimissa sunt ei peccata multa, quoniam dilexit multum.
MONACHUS: Ex quo mentionem fecisti Mariae Magdalenae, dicam tibi de mira contritione cuiusdam mulieris luxuriosae, in qua nostris temporibus Christus non minora ostendit gratiae suae miracula, quam olim in Maria.

From:

Strange Joseph, 1851. Caesarii Heisterbacensis Monachi Ordinis Cisterciensis Dialogus Miraculorum. Textum ad quatuor codicum manuscriptorum editionisque principiis fidem accurate recognovit Josephus Strange., Köln-Bonn-Brüssel, vols. 2.

ReferencesRéférencesReferenzenRiferimentiReferencias

Tubach:

Tubach Frederic C., 1969. Index exemplorum. A Handbook of medieval religious tales, Helsinki.:

#1202A : Details for this Tubach reference were not found in catalogue.Les détails pour cette références à Tubach n’ont pas été trouvés dans son index.Details zu dieser Tubach-Referenz wurden im Katalog nicht gefunden.I dettagli per questo riferimento a Tubach non sono stati trovati in questo repertorio.Los detalles de esta referencia de Tubach no se encontraron en el catálogo.

Related worksTextes apparentésVerwandte TexteTesti correlatiTextos relacionados:

Crane Thomas Frederick (éd.), 1890. The Exempla or Illustrative Stories from the Sermones vulgares of Jacques de Vitry, London, Nutt. 301.
Stephanus de Borbone, 2006. Tractatus de diversis materiis predicabilibus. Tertia pars: de dono scientie, Jacques Berlioz (éd.), Turnhout, Brepols. 965.
Reims, BM, 1275, 52
Welter Jean-Thiébaut, 1914. Le Speculum laïcorum. Edition d'une collection d'exempla composée en Angleterre à la fin du XIIIe siècle. 123.
British Library, ms Roy. 7 D I [transcr. Welter], 59
Compilacio singularis exemplorum [Upsalla, Bibl. univ., ms 523], 312
Arnoldus Leodiensis, 2015. Alphabetum narrationum, Elisa Brilli (éd.), Turnhout, Brepols. 206.
Polo de Beaulieu Marie Anne (éd.), 1991. Jean Gobi. La Scala coeli, Paris, Editions du CNRS. 253.
Jehan Mansel, Exemples moraux [British Library, Roy. 15 D V], 78
VI, 11.
Magnum speculum exemplorum (Major, 1618), Contritio, 4.

CataloguesRépertoiresVerzeichnisseRepertoriCatálogos:

Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H13 # 88.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H77 # 192.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H351 # 15.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H380 # 123.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H484 # 59.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H542 # 4‑var.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H560 # 17.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H586 # 61.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H597 # 3‑var.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H609 # 34.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H609 # 35‑var.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H639 # 9.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H669 # 293.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H680 # 54.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H682 # 3.
Herbert John Alexander, 1910. Catalogue of Romances in the Department of Manuscripts in the British Museum, London, vol. 3. H690 # 3.
Thompson Stith, 1975. Motif-Index of Folk-Literature. A classification of narrative elements in folktales, ballads, myths, fables, mediaeval romances, exempla, fabliaux, jest-books and local legends, Revised and enlarged edition, Bloomington - Londres, vols. 6. J80, V21.1, V21.6.

Manuscripts / editionsManuscrits / éditionsManuskripte / AuflagenManoscritti / edizioniManuscritos / ediciones:

Strange Joseph, 1851. Caesarii Heisterbacensis Monachi Ordinis Cisterciensis Dialogus Miraculorum. Textum ad quatuor codicum manuscriptorum editionisque principiis fidem accurate recognovit Josephus Strange., Köln-Bonn-Brüssel, vols. 2. vol. 1, p. 75-76.

ImagesImagesBilderImmaginiImágenes (0)

Exempla in this collectionExempla dans le même recueilExempla in derselben SammlungExempla in questa stessa raccoltaExempla de la misma colección:

Download this exemplum asTélécharger le fichier de cet exemplum au formatLaden Sie die Datei dieses Exemplums im FormatScarica questo exemplum comeDescargue este documento en formato:

Download the complete collection of exemplaTélécharger la collection complète des exemplaLaden Sie die komplette Sammlung von Exempla herunterScarica la raccolta completa di exemplaDescargue la colección completa de exempla

Les exempla du ThEMA sont mis à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale - Partage dans les Mêmes Conditions 4.0 International.ThEMA exempla are made available under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.ThEMA exempla werden unter der Creative Commons Namensnennung - Nicht-kommerziell - Weitergabe unter gleichen Bedingungen 4.0 International Lizenz.Las exempla de ThEMA están puestas a disposición en el marco de la Licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional.Gli exempla del ThEMA sono messi a disposizione secondo i termini della Licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale.