Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi
Dialogus miraculorum [Strange, 1851]: II, 18
ExemplumExemplumExemplumExemplumExemplum
De contritione
Il s’agit de Calixte III (Jean de Strouma), antipape (1168-1178), opposé à Alexandre III (1159-1181) par Frédéric Ier. Abandonné par l’empereur après le traité d’Anagni en 1176, il se soumit à l’autorité papale en 1178. Himmerod (Claustrum), abbaye cistercienne en Rhénanie-Palatinat, quatorzième fille de Clairvaux, fondée en 1134 par saint Bernard. L'antienne « Qui caelorum contines thronos...» : numéro 004460 du Cantus Index: Catalogue of Chant Texts and Melodies: http://cantusindex.org
Original textTexte originalOriginaltextTesto originaleTexto original
CAPITULUM XVIII De contrita oratione conventus de Hemmenrode, quae tempore schismatis cor Frederici Imperatoris mutavit.
Tempore schismatis, quod fuit inter Alexandrum et Calixtum sub Frederico
Imperatore, qui eiusdem schismatis auctor erat et defensor, compellebantur omnes
Ecclesiae per universum orbem Romanum literis imperialibus iurare fidelitatem et
obedientiam Calixto, quem ipse Papam creaverat. Resistentes vero iussi sunt
exsulare. Cum huiusmodi literae exhibitae fuissent conventui de Hemmenrode, et
fratres unanimi consilio dicerent, se nequaquam velle recedere ab unitate,
praeceptum est eis, ut celerius de Romano exirent Imperio. Viri illi virtutis divinum timorem minis regiis
anteponentes, cum iam res suas et vestimenta sarcinassent, ordinatique fuissent in
diversas domos regni Francorum, dicebat unus eorum venerabili sacerdoti David
monacho ibidem: Pater, ignoras quia omnes migrabimus de loco isto? Ita enim
intentus erat coelestibus, ut quid in exterioribus ageretur, prorsus ignoraret.
Cui cum miranti et interroganti causam, ille negotium totum explicaret, maximam in
Domino habens fiduciam vir beatus respondit: Confortamini, fratres, non enim
deseret Dominus sperantes in se. Antiphonam,
quae in nocte dicetur super Magnificat, fortiter et cum lacrimis cantate, et
Dominus consolabitur vos. Erat autem Dominica ante Adventum, in qua antiphona est
super Magnificat: Qui coelorum contines thronos, et abyssos
intueris, terram pugno concludis, exaudi nos in
gemitibus nostris. Ipse vero sanctus intrans oratorium, effudit animam
suam in oratione, cum multis lacrimis divinam interpellans clementiam.
Acquiescentes eius consilio fratres, eandem antiphonam tanto intentius cantabant, quanto fortius cantantes angustia
premebat, et ad cantandum incitabat. Flexus pius Dominus lacrimis servorum
suorum,
Imperatoris cor mutavit, et missae sunt literae sub festinatione, ut manerent,
orarentque pro Imperio. Ex his poteris colligere, quam efficaces sint in auribus
Dei lacrimae contritionis.
NOVICIUS: Potest quis alteri tales obtinere lacrimas
meritis sive precibus?
MONACHUS: Quod alii aliis huiusmodi gratiam obtinere
possint a Deo meritis, habes superius capitulo tertio, ubi apostata monachus
meritis patris et hospitis sui sancti Bernardi per lacrimas contritionis
iustificatus est. Aliud habes exemplum in capitulo sexto decimo, ubi miles apud
Remis, in eius praesentia communicans, meritis
ipsius per donum contritionis, cum in maximis esset peccatis, meruit illuminari.
Pro nullo horum dicitur orasse. Item quod quidam aliis lacrimas contritionis,
quibus peccata sua diluant, impetrare valeant, diversis tibi ostendam
exemplis.
ReferencesRéférencesReferenzenRiferimentiReferencias
Tubach Frederic C., 1969. Index exemplorum. A Handbook of medieval religious tales, Helsinki.:
- #2200 : Frederick, Emperor, and antiphon. During a papal schism, the monks of Hemmenrode had to leave the empire of Frederick because they did not accept his Pope Calixtus. A priest told the monks to sing a certain antiphon. Frederick had a change of heart and restored the monks to their monastery. CHeist-II #18 . (© Frederic C. Tubach)
- Manuscripts / editionsManuscrits / éditionsManuskripte / AuflagenManoscritti / edizioniManuscritos / ediciones:
-
- Strange Joseph, 1851. Caesarii Heisterbacensis Monachi Ordinis Cisterciensis Dialogus Miraculorum. Textum ad quatuor codicum manuscriptorum editionisque principiis fidem accurate recognovit Josephus Strange., Köln-Bonn-Brüssel, vols. 2. vol. 1, p. 87-88.
ImagesImagesBilderImmaginiImágenes (0)
Exempla in this collectionExempla dans le même recueilExempla in derselben SammlungExempla in questa stessa raccoltaExempla de la misma colección:
- TE017892 Dialogus miraculorum: II, 14
- TE017893 Dialogus miraculorum: II, 15, 1
- TE017894 Dialogus miraculorum: II, 15, 2
- TE017895 Dialogus miraculorum: II, 16
- TE017896 Dialogus miraculorum: II, 17
- TE017897 Dialogus miraculorum: II, 18
- TE017898 Dialogus miraculorum: II, 19
- TE017899 Dialogus miraculorum: II, 20
- TE017900 Dialogus miraculorum: II, 21
- TE017901 Dialogus miraculorum: II, 22
- TE017902 Dialogus miraculorum: II, 23
Download this exemplum asTélécharger le fichier de cet exemplum au formatLaden Sie die Datei dieses Exemplums im FormatScarica questo exemplum comeDescargue este documento en formato:


Les exempla du ThEMA sont mis à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale - Partage dans les Mêmes Conditions 4.0 International.ThEMA exempla are made available under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.ThEMA exempla werden unter der Creative Commons Namensnennung - Nicht-kommerziell - Weitergabe unter gleichen Bedingungen 4.0 International Lizenz.Las exempla de ThEMA están puestas a disposición en el marco de la Licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional.Gli exempla del ThEMA sono messi a disposizione secondo i termini della Licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale.