Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi
Dialogus miraculorum [Strange, 1851]: III, 24
ExemplumExemplumExemplumExemplumExemplum
De confessione
Orale: Dicam tibi pro exemplo [...] casum [...] quem dominus Abbas Cisterciensis omnibus Abbatibus in generali Capitulo loco sermonis recitavit. [...] Haec nobis retulit dominus Gevardus Abbas noster, rediens de Capitulo generali.
- ConfessionConfessionBeichteConfesiónConfessione
- PrêtrePriestPriesterSacerdotePrete
- MoineMonkMönchMonjeMonaco
- PéchéSinSündePecadoPeccato
- ApparitionApparitionErscheinungApariciónApparizione
- DamnationDamnationVerdamnisCondenaDannazione
- MortDeathTodMuerteMorte
- AdolescentTeenagerJünglingAdolescenteAdolescente
Original textTexte originalOriginaltextTesto originaleTexto original
CAPITULUM XXIV De confessore, qui cum adolescente peccavit, atque post mortem ad confessionem eundem hortabatur.
In quodam, inquit, monasterio sacerdos quidam nuper defunctus est, cul Abbas suus
ob meritum vitae iniunxerat, quatenus
fratrum suorum confessiones audiret. Nomen vero domus sive personae subticuit.
Erat in eadem domo adolescens quidam, qui ad eum confitendi causa frequenter
venit, cum quo, diabolo instigante et humana fragilitate consentiente, idem
confessor semel tantummodo peccavit. Statim opere perpetrato, coepit dolere et
flere amarissime, dicebatque iuveni: Male fecimus; aliis hoc peccatum confiteri
ob verecundiam non possumus, sed consulo ut tu
mihi confitearis, et ego tibi, alterque ab altero suscipiat poenitentiam. Quid
plura? Placuit iuveni consilium, confessi sunt peccatum invicem, et tam duram
unus ab altero suscepit poenitentiam, qualem nec Abbas sive aliquis confessorum
illis iniunxisset. Parvo post tempore sacerdos idem infirmatus est usque ad modem.
Et cum iam in extremis ageret, et ad exitum festinaret, timore gehennae peccatum
utcunque dixit; personam vero peccati
consortem, non expressit. Defuncto eo, Abbas vehementer doluit, quod scire non
potuit cum quo peccasset. Ait tamen intra se: Ad confessionem tibi veniet,
quisquis est ille. Interim mortuus clara die apparuit adolescenti cum esset solus,
facie lurida et veste trita. Quem ut ille vidit, mox
agnovit, timuit et exhorruit. Cui mortuus: Sta, ne timeas, quia propter te veni,
ut indicem tibi de statu meo. Confortatus iuvenis verbis eius et animatus, cum
interrogaret, unde veniret, vel quid quaereret; respondit ille: In maximis
poenis sum propter illud tantum quod tecum commisi peccatum; ignea enim catena
genitalia mea constringit, qua suspensus
torqueor. Confessio illa, quam fecimus invicem, nihil mihi profuit, quia nulla
fuit. Et nisi in extremis quoquo modo peccatum expressissem, aeternaliter damnatus
fuissem. Cui cum iuvenis dixisset: Est aliquid, quod possit vobis prodesse? respondit
ille: Si tu pure et plene confessus fueris peccatum tuum, multum mihi proderit; sin autem, aeterna
te poena suscipiet. Sicque disparuit. Territus iuvenis recenti visione, cum facere
vellet confessionem, nec posset propter Abbatis absentiam, interim distulit.
Intercedente vero temporis dilatione, timor
conceptus coepit tepescere, et verecundia crescere,
in tantumque est erubescentia victus, ut cum Abbas venisset, nihil ei
confiteretur. Abbas vero non immemor culpae sibi confessae, cum ad confessionem
non veniret quem quotidie exspectavit, cogitavit diligentissime, qualiter male
latentem salubriter deprehenderet. Praecepitque toti conventui, sacerdotibus
et ordinis inferioris sanis et infirmis, ut omnes, nescio in qua sollemnitate, ad maius altare
communicarent. Visum est ei, quod nequaquam auderet accedere reus de culpa illa. Sedensque contra altare, respexit
ad ora singulorum. Adolescens vero, hoc propter se factum putans, et si se
subtraheret, notari timens, cum ceteris accessit. Qui cum propinquasset altari,
tantus eum horror invasit, tantus timor perculit, ut et praesumtuosus vetaretur procedere, et ocius compelleretur redire.
Veniensque ad Abbatem, fecit ei signum confessionis. Qui gaudens et exsultans,
dicebat intra se: Eia, certe cepimus bestiam, invenimus praedam, iste enim est.
Et surgens intravit cum eo Capitulum. Cuius pedibus iuvenis prostratus, fecit de
peccato confessionem, retulit visionem, suscepit poenitentiam. Sicque per
prudentiam medici denudatum ac sanatum est vulnus stolidi aegroti. Haec nobis
retulit dominus Gevardus Abbas noster, rediens de Capitulo generali.
NOVICIUS:
Magnum donum Dei est, quod sic mortui vivos hortantur ad confessionem.
MONACHUS:
Tantum bonum est confessio, ut etiam eo utantur
spiritus mortuorum. Saepius percepi mortuos vivis apparuisse in somnis, et ob quae
peccata detinerentur in poenis, confessos fuisse, et quibus beneficiis liberari
possent, veraciter indicasse. Quod postes veracibus signis probatum est. Similibus
enim similia congaudent, quia corpus dormientis modicum distat a
mortuo, et dum homo exterior quiescit, interior saepe efficacius vigilat. Non
semper somnia sunt vana, sed nonnunquam revelationes divinae, sicut habes de
Joseph Patriarcha, de Daniele, de Joseph sponso Mariae et de tribus Magis.
NOVICIUS: Vellem mihi
aliquo demonstrari exemplo, quod spiritus mortuorum spiritibus confiteantur
vivorum.
ReferencesRéférencesReferenzenRiferimentiReferencias
Tubach Frederic C., 1969. Index exemplorum. A Handbook of medieval religious tales, Helsinki.:
- #1196 : Confession to one another. A confessor sins in the company of a young monk and they confess to one another. After his death, the confessor appears to the young monk and exhorts him to true confession with the prior. CHeist-III #24 . (© Frederic C. Tubach)
- Related worksTextes apparentésVerwandte TexteTesti correlatiTextos relacionados:
-
- VI, 22.
- Magnum speculum exemplorum (Major, 1618), Confessio, 10.
- Manuscripts / editionsManuscrits / éditionsManuskripte / AuflagenManoscritti / edizioniManuscritos / ediciones:
-
- Strange Joseph, 1851. Caesarii Heisterbacensis Monachi Ordinis Cisterciensis Dialogus Miraculorum. Textum ad quatuor codicum manuscriptorum editionisque principiis fidem accurate recognovit Josephus Strange., Köln-Bonn-Brüssel, vols. 2. vol. 1, p. 139-141.
ImagesImagesBilderImmaginiImágenes (0)
Exempla in this collectionExempla dans le même recueilExempla in derselben SammlungExempla in questa stessa raccoltaExempla de la misma colección:
- TE017945 Dialogus miraculorum: III, 19
- TE017946 Dialogus miraculorum: III, 20
- TE017947 Dialogus miraculorum: III, 21
- TE017948 Dialogus miraculorum: III, 22
- TE017949 Dialogus miraculorum: III, 23
- TE017950 Dialogus miraculorum: III, 24
- TE017951 Dialogus miraculorum: III, 25
- TE017952 Dialogus miraculorum: III, 26
- TE017953 Dialogus miraculorum: III, 27, 1
- TE017954 Dialogus miraculorum: III, 27, 2
- TE017955 Dialogus miraculorum: III, 28
Download this exemplum asTélécharger le fichier de cet exemplum au formatLaden Sie die Datei dieses Exemplums im FormatScarica questo exemplum comeDescargue este documento en formato:


Les exempla du ThEMA sont mis à disposition selon les termes de la Licence Creative Commons Attribution - Pas d’Utilisation Commerciale - Partage dans les Mêmes Conditions 4.0 International.ThEMA exempla are made available under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.ThEMA exempla werden unter der Creative Commons Namensnennung - Nicht-kommerziell - Weitergabe unter gleichen Bedingungen 4.0 International Lizenz.Las exempla de ThEMA están puestas a disposición en el marco de la Licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional.Gli exempla del ThEMA sono messi a disposizione secondo i termini della Licenza Creative Commons Attribuzione - Non commerciale - Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale.