(Fr.) Un sonneur de cloches qui allait partir en pèlerinage, promit à une femme du même village qui partait, elle aussi, en pèlerinage, de sonner les Matines plus tôt que d'habitude. La nuit, le diable le réveilla et lui dit d'aller sonner. Le sonneur comprit qu'il était encore trop tôt et, en pensant que c’était la femme qui l'avait réveillé, sortit de l’église pour lui dire d'aller dormir. Tout à coup, il vit le diable sous l'aspect d'un bœuf noir qui l’emporta dans l'air, jusqu'à la tour d'un château. Le diable lui proposa de conclure un pacte avec lui, sinon, il le laisserait là mourir de faim ou le ferait tomber du haut de la tour. Le sonneur refusa et ordonna au diable, au nom du Christ, de le déposer par terre. Le diable le fit, mais loin du village où le sonneur habitait. Il lui fallut quatre jours pour y retourner.

CAPITULUM LVI De campanario, quem diabolus transtulit in pinnam castri Ysinburg.

In villa quadam, ante paucos annos Dioecesis Coloniensis, quae Ambula vocatur, campanarius fuit, et forte adhuc vivit, votum habens cuiusdam peregrinationis. Hic cum die quadam condixisset cum femina quadam villae suae, quod mane pariter ituri essent, illa eum rogavit, ut maturius matutinas pulsaret, propter solis fervorem. Et promisit. Eadem nocte diabolus ad lectum eius veniens, tetigit eum et ait: Pulsa matutinas. Sicque discessit. Qui mox surgens, et lumen in ecclesia ardens respiciens, cum ante primum galli cantum esse deprehendisset, putans quia a praedicta femina fuisset excitatus, de ecclesia exivit, volens illi dicere ut iret dormitum, eo quod nimis mane esset. Quam cum quaereret, nec inveniret, bovem nigrum contra se stare vidit. Qui lingua emissa hominem tetigit, eumque super dorsum suum per illam misit, et per aerem cum illo volitans, super pinnam turris castri, quod Ysinburg dicitur, deposuit. Cui cum diceret: Timesne aliquid modo? respondit ille: Dei permissione huc ductus sum, nihil contra me poteris, nisi quantum ille permiserit. Ad quod diabolus: Fac mihi hominium, et ego te deponam, daboque tibi divitias multas. Quod si non feceris, vel fame in hoc loco morieris, vel praecipitio interibis. Cui campanarius, spem habens in Christo, respondit: Adiuro te per nomen Jesu Christi, ne me laedas, et ut me sine periculo corporis mei deponas. Mox diabolus illum tollens, in campo iuxta villam Gerinsheim satis incommode deposuit ante lucem diei, in dedicatione ecclesiae eiusdem villae. Diluculo homines ad matutinarum sollemnia cum faculis properantes, cum hominem in agro in magno defectu reperissent, atque refocillassent, auditis his, quae ei contigerant, satis mirati sunt. Quarto vero die regressus in domum suam, situm tam locorum quam aedificiorum, quae nunquam ante viderat, tam plene omnibus exposuit, ut de raptu eius nihil dubitarent.
NOVICIUS: Jam mihi satis fateor probatum tam sententiis quam exemplis, daemones esse, multos esse, malos esse, et infestos esse hominibus.
MONACHUS: Unum consilium meum est, ut cognitis his, non illis consentiamus, ne nos audire contingat: Ite, maledicti, in ignem aeternum, qui praeparatus est diabolo et angelis eius ; sed resistendo illis, omnibusque vitiis, audire mereamur cum electis: Venite, benedicti Patris mei, percipite regnum quod vobis paratum est ab origine mundi.