(Fr.) Dans l'abbaye cistercienne de Preuilly, il y avait un moine qui faisait des pénitences exagérées, malgré tous les avertissements de son abbé. Après sa mort, il apparut à l’abbé accompagné de deux convers récemment morts. Interrogé sur son état, il répondit que Dieu l'avait bien puni de sa désobéissance, mais comme ses intentions étaient pieuses, il fut pardonné. Puis l’abbé demanda pourquoi l'un des convers qu'il savait pourtant avoir commis l'apostasie, avait un vêtement plus clair que l'autre. « Parce que, répondit le moine, il se releva après sa chute plus fort et plus fervent que l'autre. » En partant, le moine empiéta sur un lutrin de chœur et le brisa, laissant ainsi un signe tangible de son apparition.

CAPITULUM XXIX De scholastico qui post mortem in Pruli tabulam percussit et scidit.

In regno Franciae domus est quae Pruli dicitur, ordinis Cisterciensis. In hac recenter contigit res satis mirabilis, sicut retulerunt nobis Abbates nostri anno praeterito revertentes, de generali Capitulo. Nam quidam ab Abbate in quo visio facta est se audivisse testati sunt. Adolescens quidam in eadem domo factus est novicius, quem magister suus mox secutus est. Qui cum factus fuisset monachus, ita districte se habuit, ita singularis fuit, ut ei Abbas timeret, et pro indiscreto fervore saepius argueret. Ille vero salutaribus monitis non acquiescens, in pertinacia sua perseveravit, sicque post aliquot annos defunctus est. Nocte quadam cum Abbas quarta feria ad laudes in stallo suo staret, et contra presbyterium respiceret, tres personas quasi tres candelas ardentes ad se venire contemplatus est. Quibus propius accedentibus, cognovit omnes. Medius fuit praedictus scholasticus, et ex utroque eius latere duo conversi, omnes nuper defuncti. Tunc Abbas memor pertinaciae scholastici, interrogavit eum dicens: Quomodo habes? Respondente illo, bene; mox subiunxit: Numquid aliquid passus es pro inobedientia tua? Etiam, inquit, multa et maxima tormenta. Sed quia intentio mea bona licet indiscreta fuerit, Dominus mei misertus est, nec sum damnatus. Et ait Abbas: Quid est quod iste conversus, digito eum demonstrans, altero clarior est, cum ipse apostataverit, et alter nunqnam ex quo ad ordinem venit, graviter excesserit? Respondit monachus: Quia iste post lapsum fortius surrexit, et altero multo ferventior fuit. Interim choro cantante versiculum: Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent , scholasticus signa suae praesentiae ibi relinquere volens, tabulam pedibus psallentium substratam, tam fortiter calce percussit, ut frangeretur. Sicque disparuit. Abbas vero in testimonium tam manifestae visionis, tabulam fractam reparari vei mutari non permisit.
NOVICIUS: Ista recitari deberent monachis qui ex indiscreto fervore sibi et aliis inutiles fiunt.
MONACHUS: Propter eos sanctus Benedictus in regula dicit, octavum gradum humilitatis esse, ut nihil agat monachus nisi quod communis monasterii regula vel maiorum cohortantur exempla.
NOVICIUS: Sicut quidam in rigore suo nimis sunt pertinaces, ita alii verbis vel signis nimis sunt lever.
MONACHUS: Et hi poena digni sunt.