Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi

Juxta Susaciam, quae est civitas Dioecesis Coloniensis, sacerdos quidam parochiam regit, Hegennairdus nomine, satis quidem in literatura exercitatus, sed modicum timoratus¹²³⁴. Ad hunc quidam ex parochianis suis venit tempore Quadragesimae, inter cetera confitens quod per illos¹²³⁵ sacros dies frena laxasset incontinentiae. Quem cum dure satis corripuisset sacerdos, dicens, sacrum illud tempus deputatum esse orationibus, ieiuniis, continentiae¹²³⁶ ceterisque operibus misericordiae, adiecit: Iniungo tibi pro satisfactione huius peccati, ut des mihi decem et octo denarios ad totidem missas decantandas ad diluendum¹²³⁷ culpam incontinentiae tuae. Ille vero dare spopondit¹²³⁸. Quo recedente, et alio ad confessionem accedente, dum eum de statu suo interrogasset, et¹²³⁹ quia per totam Quadragesimam continens esset intellexisset¹²⁴⁰, ait: Valde male fecisti, tempore tanto ab uxore tua te cohibendo. Prolem illa poterat¹²⁴¹ de te concepisse, quam per tuam continentiam exclusisti. Territus homo, sicut mos est simplicibus, cum ab eo consilium quaereret pro tali delicto, respondit confessor: Tu mihi dabis decem et octo denarios, et ego totidem missis Deum pro te placabo. Et ipse¹²⁴² promisit, quod certo tempore daret ei¹²⁴³ pecuniam. Post paucos dies nutu Dei contigit, ut illi duo homines simul cum saccis singulis pergerent ad forum, et saccus equi unius ob dispendium viae caderet in lutum. Accurrente altero¹²⁴⁴ ut socium iuvaret, iratus ille clamavit: Diabolus remuneret nostrum sacerdotem, quia propter ipsum hunc tolero laborem. Sciscitante illo causam, respondit: Ego ei confessus sum meam incontinentiam, et ipse mihi huiusmodi iniunxit poenitentiam¹²⁴⁵, unde nunc ante tempus compellor annonam meam vendere, et pecuniam postulatam¹²⁴⁶ deferre. Ad quod alter respondit: Quid est quod audio? Ego illi contrarium sum confessus, et tamen simili poena mulctatus. Scias me ob eandem necessitatem modo¹²⁴⁷ ad forum venire. Certe male sacerdotati sumus¹²⁴⁸. Intrantesque civitatem, accusaverunt illum apud Decanum et canonicos sancti Patrocli, magnam ei facientes confusionem. Ecce si aliquid timoris Dei esset in hoc sacerdote, nequaquam avaritiae suae consulens tam horrenda praesumsisset, maxime in confessione. Non iste fecit, sicut sacerdos, de quo supra dictum est capitulo tricesimo quinto, qui pecuniam in terga¹²⁴⁹ nolentis poenitere proiecit¹²⁵⁰.
NOVICIUS: Puto quod multum detestetur in sacerdotibus avaritiam Dominus.