ThEMA | Source

Caesarius Heisterbacensis, Dialogus Miraculorum

Table of ContentsTable des matièresneeds transneeds transneeds trans

DISTINCTIO QUARTA. DE TENTATIONE

CAPITULUM XIV Item de Abbate, qui sedens in equo superbo, Frederico Regi Romanorum propinquare non potuit.

MONACHUS: Anno praeterito Abbas quidam de ordine nostro, bene notus mihi, cum occurreret Frederico Regi Romanorum, qui avunculo suo Philippo successit in Imperio, habens cum illo loqui aliquid, ita coepit equus eius hinnire, lascivire et in saltus se dare, ut Regi in equo satis mansueto sedenti, nullo nisu posset propinquare.
NOVICIUS: Quid posset tunc tantus Princeps cogitasse¹⁴¹⁰?
MONACHUS: Puto illum non modice fuisse scandalizatum. Nam simile ei in equo eodem contigit mecum, et ego scandalizatus fui in eo propter equum. Recedens vero a Rege cum multa erubescentia, equo illo effreni uti noluit de cetero¹⁴¹¹. Abbas iste homo erat senex, simplex satisque humilis ac disciplinatus, licet in hac equitatura minus fuisset circumspectus.
NOVICIUS: Quod iuste in religiosis saecularibus displicet, Deo placere non potest.
MONACHUS: Verum dicis, quia Deo debemus conscientiam, famam hominibus. Omnibus Christianis dicitur a Christo: Discite a me, quia mitis sum et humilis corde¹⁴¹². Ut enim taceam de scandalo saecularium in superbia religiosorum, cum Judaei et pagani superbiam vel signa superbiae vident in Christianis, religionem Christianam horrent, et blasphematur nomen Christi per eos. De hoc tibi referam verba cuiusdam Sarraceni, memoria valde dignissima.

Notes:

¹⁴¹⁰BC quid poterat (C poterit) tunc tantus Princeps cogitare, R quid putas tantum Principem tunc cogitasse.
¹⁴¹¹BC de cetero uti noluit.
¹⁴¹²Matth. 11, 29.

Indexed exemplum: TE018000