Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi

Vix sunt tres anni elapsi, quod conversus quidam ex nimia tristitia finalem incurrit desperationem miserabiliter¹⁵⁷⁸. Loquendo val scribendo de huiusmodi tragoediis nefandis, invitus exprimo nomina locorum vel personarum, sive ordinis qualitatem, ne per hoc aliquam religiosis inferre videar¹⁵⁷⁹ recundiam. Idem frater bene mihi¹⁵⁸⁰ fuit notus, vir a iuventute usque ad senectutem laudabiliter et sine querela inter fratres conversatus, ita ut nullus illo videretur in ordinis observatione districtior, et in virtutibus superior. Raro loquebatur, raro indultis consolationibus utebatur. Nescio quo Dei iudicio ita tristis et pusillanimis effectus est, ut tantum de peccatis suis timeret, et¹⁵⁸¹ omnino de vira aeterna desperaret. Non quidem dubitavit in fide¹⁵⁸², sed tantum desperavit de salute. Nullis scripturarum auctoritatibus poterat erigi, nullis exemplis¹⁵⁸³ ad spem veniae reduci. Modicum tamen creditur peccasse¹⁵⁸⁴. Cui cum fratres dicerent, quid habetis unde timetis, quare desperatis? respondit: Non possum dicere, sicut consuevi, orationes meas, et ideo timeo gehennam. Quia tristitiae vitio laborabat, idcirco accidiosus erat, et ex utroque nata est in corde eius desperatio. Positus in infirmitorio¹⁵⁸⁵, quodam mane ad mortem praeparatus ad magistrum suum venit, dicens: Non possum diutius contra Deum pugnare. Illo verba eius minus considerante, ad piscinam monasterio proximam abiit, et in eam se praecipitans suffocatus est.