Thesaurus Exemplorum
Medii Aevi

Quinto est celestium donativa.

Fuit quidam canonicus Parisiensis qui tante pietatis erat ut omnia que habere poterat pauperibus erogabat. Unde canonici timentes ne propter hoc suam prebendam destrueret ei coadjutorem dederunt. Sed ipse a consuetis elemosinis non desistens, culcitram et omnia suppellectilia libros et omnia vasa pauperibus erogabat, et cum non posset aliud, mortarium pauperi petenti porrexit. Cum autem Deus de carcere corporis vellet eum extrahere, infirmatur graviter. Dum petivisset communionem timentes vomitum portaverunt hostiam non consecratam, quam cum cognovisset et refutasset, dum apportassent verum corpus Domini tantus splendor cameram illustravit ut videretur esse in ea. Tunc cum maximis lacrimis hanc orationem composuit:

"Ecce salus mundi, / Verbum patris, / Hostia vera, / Viva caro, / Deitas integra, / Verus homo, / Christi Corpus ave! / Mea crimina terge suave, / Dignus adest sanguis, / Mala destrue que parat anguis. "