(Fr.) Un convers cistercien très paresseux pour l’office divin tomba malade et perdit la parole. Il fut installé dans l’infirmerie où des démons le tourmentèrent sans cesse, en le jetant hors de son lit. Quand il mourut, il y a eut du bruit et un violent tourbillon dans l’air, comme si le bâtiment était en train de s’écrouler. La même nuit, tout cela fut révélé à une moniale dans un couvent situé non loin de là. Les démons vinrent pour l’emporter mais elle fut sauvée par la Vierge Marie.

De conuerso, cuius animam ob idem uitium demones extorquere uisi sunt Übernommen ins Uiaticum narrationum Nr. 6 (s. oben S. 8 f.)..

Audiuimus nuper a domino A1berone, uenerabili abbate de Waltsassin, de morbo accidie aliud exemplum terribile satis. Cum essem, inquit, nouicius in Porta, erat ibi conuersus quidam Walerus nomine sub abbate Gisilberto et priore Wolberone, uir supra modum in diuinis laudibus accidiosus. Semper dormitabat, semper oscitabat, et si quandoque excitaretur, mox cum multa festinatione in somnum resoluebatur. Accidit, ut die quadam subita infirmitate correptus obmutesceret et, quod periculosius erat, peccata sua confiteri non posset. Qui cum positus esset in infirmatorio, nocte eadem de lecto suo a demonibus cum tanto impetu proiectus est, ut uix subsisteret. Quod quidam frater religiosus Hermannus nomine, qui ex opposito iacebat, audiens et uidens, infirmarium tussiendo aduocans, conuersum in terra iacentem digito ostendit. Qui cum labore esset repositus, recedente infirmario, rursum est reiectus; uolebant enim immundi spiritus, quos ipse accidia sua fouerat, animam eius extorquere uiolenter. Eadem hora, cum natura urgente iam dictus conuersus ad priuatam iret et rediret, in ipsa camera tentus a demonibus et inpulsus, tractus et retractus sic afflictus est, ut non absque multo labore, timore et dolore ad lectum suum rediret. Manus trahentium siue inpellentium sensit, sed neminem uidit. Cumque fuisset ingressus cellam infirmorum, Walterus exspirauit. Et ecce! in ipsa hora mortis eius tantus motus excitatus est in aere, ut ipsa edificia uiderentur ruere. Quidam hoc forinsecus audiens et quia dormitorium monachorum cecidisset estimans, alteri, nescio cui, significauit. Qui cum accensa lanterna dormitorium peruidisset integrumque reperisset, de facto sibi signo mirabatur. Hora eadem cuidam sanctimoniali, cuius monasterium sex miliaribus a Porta distabat, omnia, que circa conuersum acta sunt, Deus reuelauit. Que illa conuentui mandauit, dicens ad obitum illius innumerabilem multitudinem spirituum malignorum confluxisse, ex quorum concursu et aer concitatus est et sonus concussus, cum animam eius extrahere conarentur. Quam cum uellent deducere ad inferos, accidie uitium illi inponentes, precibus beate Dei Genitricis, que mater est misericordie, de manibus illorum liberata est. Licet enim idem conuersus in laudibus diuinis accidiosus esset et somnolentus, erat tamen uir admodum disciplinatus et in commissis fidelis. Quapropter uiri claustrales accidie morbum, eo quod omnia bona et dona spiritualia accidia reddat et insipida, animam tristitia corrumpens, plurimum uitare debent. Haut dubium, sicut ex predictis colligitur, quin eidem uitio tormentum gehenne debeatur, nisi forte ob eximiam contritionem in penam purgatorii Dei misericordia et sanctorum meritis commutetur. Unde credendum est fratrem hunc, de quo sermo est, in fine contritum esse, licet facultas confitendi deesset.

Nunc de uitio gule etiam aliquod proferamus exemplum.