(Fr.) La noble dame Adélaïde de Molsberg, comtesse de Freyberg, obtint de son mari Éberhard d'Arenberg, burgrave de Cologne, l'accord pour la donation du terrain nécessaire pour fonder l'abbaye de Marienstatt, la fille de Heisterbach. Après sa mort, ses héritiers contestèrent le don. La Vierge Marie ne laissa pas impuni les injures faites à ses protégés les Cisterciens, et tous les contestateurs obstinés finirent mal. L'un d'eux était Guillaume de Helpenstein. Une nuit, son confesseur vit dans une vision Guillaume empêcher les moines de Marienstatt célébrer la messe. Puis, un homme noir apparut et le tua. Le confesseur raconta sa vision à Guillaume et le pria de laisser les moines en paix, mais Guillaume ne suivit pas son conseil. L'autre fois, un convers à Marienstatt vit dans une vision la Vierge Marie qui lui dit qu'elle prenait congé de l'abbaye afin d'aller voir son fils et porter plainte contre Guillaume. Le jour suivant Guillaume fut tué par les gens du comte de Sayn. A ce moment-là, un démon dit par la bouche d'une possédée que son maître avait gagné trois âmes : sans doute, il s'agissait de Guillaume et de ses tueurs.

CAPITULUM VII.Homil. II. p. 16. Conf. etiam Brower. Antiquit. et Annal. Trevirens. II. p. 125. De vindicta hostium Loci sanctae Mariae.

Dum nobilis femina domina Aleidis de Molsberg cum consensu mariti sui Everhardi burgravii quaedam allodia sua per inspirationem divinam ad novam abbatiam ordinis nostri construendam in manus domini Henrici Abbatis nostri libere et sine omni contradictione tradidisset, et ante ipsius mortem domus quae vocatur Locus sanctae Mariae constructa fuisset, viri quidam nobiles ex eius cognatis post eius mortem contra iusiurandum venientes, eandem novellam plantationem querimoniis, minis, rapinis multisque aliis incommodis molestare coeperunt. Sancta vero Dei Genitrix Virgo Maria, eiusdem coenobii domina et advocata, sicut a multis dicebatur, hoc apud fillum egit, ut Henricus de Molsberg, qui praecipuus videbatur, obsideretur, et supra vires damnificatus, de proprio castro eliminaretur. De Zegenberg vir nobilis, a quo multum domus praedicta vexabatur, a servo suo satis miserabiliter occisus est. Alius quidam ad eius depraedationem properans, in via crepuit medius. Quam vindictam cum audisset alius quidam nobilis, unus de coheredibus, venit ad locum timore correptus, dicens : Domina mea sancta Maria, sint tua tibi, ego parti meae renuncio. Wilhelmus miles de Helpinstein, ab uxore instigatus, quae se heredem possessionum collatarum dicebat, curtim meliorem invadens, fratres multis expensis gravabat. Interim sacerdos quidam religiosus, confessor eius, nocte quadam in Locum sanctae Mariae se per visum transpositum vidit, et cum quidam ex sacerdotibus celebraturus esset missam, et a supradicto Wilhelmo impediretur, vir quidam nigerrimus fuste illum percussit et occidit. Quem visum cum ei recitasset, asserens eum in brevi moriturum, nisi a vexatione monachorum cessaret, ille stimulis quotidianis uxoris suae se urgeri conquerens, non acquievit consulenti. Citatus litteris papalibus, cum esset in violenta possessione, et iudices cum advocatis iam negotium diutius pertractassent, tandem partibus duos dies praefixerunt, unum amicabilem ad componendum, alterum vero ad litigandum. Qui cum componere non possent, diesque tres adhuc superessent ad litigandum, Johannes de Horicheim in Veteri Monte conversus, proxima nocte vidit se in somnis esse in Loco sanctae Mariae, audiens ipsam Virginem gloriosam clara voce dicentem: Oportet me recedere a loco isto. Dicente converso: Quo ibis Domina? respondit: Ad fillum meum, conqueri de Wilhelmo de Helpinstein, qui me non sinit quiescere in hoc loco. Mane vero visionem referens cellerario iam memorati Wilhelmi, subiunxit: Sciatis pro certo, quod dominus vester cito morietur propter conventum Loci sanctae Mariae. Cui ille subridendo respondit: Non curetis, tamen vellemus esse absoluti ab eo. Qui post dies paucos pede truncatus, poenam solvit irrisionis. Eadem vero die cum Wilhelmus circa nemus spatiaretur, nisum portans super pugnum, a duobus servis Comitis Seynensis, qui hominem sui iuris captivum ducebant, quem ipse excutere nisus est, lancea transfossus, animam protinus exhalavit. Eadem hora obsessa quaedam in villa, quae Tris dicitur, a Castro Helpinstein satis remota, ita coepit saltare, manusque cum cachinno complodere, ut vix a duodecim posset teneri. Interrogata quid haberet? respondit: Modo in hac hora, magister meus acquisivit tres animas. Noveritis Wilhelmum de Helpinstein iam occisum.
NOVICIUS: Quae fuerunt illae tres animae?
MONACHUS: Occisi et occidentium, sicut coniicio, eo quod animam mortui habuerit in re, alias duas in spe. Non multo post interrogatus diabolus in Briseke de anima eiusdem Wilhelmi, per os alterius feminae respondit: Magister meus habet eam, et propter monachos quos spoliaverat, pice et sulphure illam infudit, usque ad summum replens. Uxor vero quae ad tantum malum instigaverat eum, post breve tempus a praevingno de Castro cum liberis eiecta est. Nam cum sit inexpugnabile, cum scalis nocte intrans illam turpiter eiecit, iniuriam beatae Dei Genitricis vindicans. Ab illo tempore usque hodie monasterium curtim eandem quiete possidet, meritis gloriosae Virginis adiutum.
NOVICIUS: Satis mihi iam probatum est, quod ipsa totius sit orbis conservatrix, tribulatorum consolatrix, fida sibi famulantium defensatrix. Quod autem peccatores per ipsam illuminentur, quod his omnibus salubrius iudico, aliquo mihi ostendi precor exemplo.
MONACHUS: Cum homo homini saepe primam obtineat gratiam, multo amplius hoc credendum est de matre Domini.